معنی سخ چنه - جستجوی لغت در جدول جو

سخ چنه

سخن درشت که به کسی بگویند، سخن سخت

(سَ / سُ / سِ نَ / سَ خَ نَ)

تب یا گرمی یا زیادت گرمی. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) ، سخنهالعین، گرمی چشم و آن عبارت از غم و حزن است. (منتهی الارب). خلاف قرهالعین که مراد از شادی و سرور است. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سختانه

(وَ کَدَ)

سخن سخت و درشت را گویند. (برهان). سخن سخت روبرو گفتن. (آنندراج) :
چومی آید برین بر گویم آخر
مگو سختانه روبارویم آخر.
نزاری قهستانی

لغت نامه دهخدا

سخنانه

(سُ نَ)

لیله سخنانه، شب گرم. (منتهی الارب). روز و شبی گرم. (مهذب الاسماء). شب گرم. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سخن چن

(نَ فَ گُ سَسْ تَ / تِ)

مخفف سخن چین:
کیسۀ راز را بعقل بدوز
تا نباشی سخن چن و غماز.
ناصرخسرو.
رجوع به سخن چین شود

لغت نامه دهخدا

سه بنه

(سِ بُ نِ)

دهی است از دهستان میان آب بخش مرکزی شهرستان شوشتر. دارای 300 تن سکنه. آب آن از کارون. محصول آنجا غلات، برنج، صیفی، کنجد. شغل اهالی زراعت است. ساکنین از طایفۀ عرب میان آب میباشند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

سخنه

(سُ نَ)

شهرکی است در بیابان شام بین تدمر و عرض و ارک و قومی از عرب دراین مکان سکونت دارند. و حد آن ارک و عرض است. (معجم البلدان). در شام بشمال شرقی تدمر است. (دمشقی)

لغت نامه دهخدا

سخونه

(تَ کُ)

گرم گردیدن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی). رجوع به سخونت شود

لغت نامه دهخدا

سخینه

(سَ نَ)

لقب مردی از قریش بدان جهت که آش سخینه را ترتیب داده و بدان او را سرزنش میکردند. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سخینه

(سَ نَ)

طعام گرم، نوعی از آش که از آرد و روغن یا از آرد خرما ترتیب دهند. (آنندراج) (منتهی الارب). اردهاله. (صراح) (مهذب الاسماء). اوماج. (صراح) (بحر الجواهر). کاچی. (زمخشری)

لغت نامه دهخدا